Παραμύθι χωρίς όνομα, 1910
Συγγραφέας: Πηνελόπη
Δέλτα
Το Παραμύθι χωρίς όνομα είναι το δεύτερο παιδικό βιβλίο της
Ελληνίδας συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Δημοσιεύθηκε το έτος 1910.
Το βιβλίο αριθμεί 25 εκδόσεις στην ελληνική γλώσσα, όλες από τον
εκδοτικό οίκο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας – Ι.Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε.». Με
την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την πρώτη έκδοση, η 25η έκδοση του
2010 είναι συμπληρωμένη με επίμετρο της Μαρίζας Ντεκάστρο και χρονολόγιο από
τον Αλ. Π. Ζάννα. Μαζί με αυτά, το βιβλίο έχει 260 σελίδες. Απο τις αρχές του
2012 το βιβλίο κυκλοφορεί και απο τις εκδόσεις ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ με καλλιτεχνική
εικονογράφηση του Γ. Στεφανίδη.
Περίληψη
Τα γεγονότα της ιστορίας συμβαίνουν σε μια φανταστική χώρα, που
ονομάζεται «Χώρα των Μοιρολάτρων» (ο τόνος σκόπιμα στο «-λά-»). Βασιλιάς της
χώρας αυτής είναι ο Αστόχαστος (ή «Ασυλλόγιστος» στις πρώτες εκδόσεις του
έργου) και βασίλισσα η Παλάβω. Ο γιος τους ονομάζεται Συνετός και οι κόρες τους
Ζήλιω, Πικρόχολη και Ειρηνούλα. Η ιστορία αρχίζει όταν ο Αστόχαστος έχει
οδηγήσει τη χώρα του στην απόλυτη κατάρρευση, στην οικονομική χρεοκοπία και
στην αδυναμία επιβιώσεως, ενώ οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τον
τόπο τους. Σε τέτοιο σημείο έχει φθάσει η κατάπτωση του κράτους, ώστε το
εγκαταλείπει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παίρνοντας μαζί του ό,τι είχε απομείνει
στο δημόσιο ταμείο. Το κράτος επιβιώνει μόνο χάρη στην οικονομική βοήθεια από
το γειτονικό κράτος, όπου βασιλεύει ο «Εξάδελφος Βασιλιάς». Μέχρι που μία
ημέρα, αντί για την επόμενη «δόση» της οικονομικής βοήθειας φθάνει ένα καλάθι
που περιέχει μία γαϊδουροκεφαλή…
Αυτά όλα προκαλούν τη θλίψη αλλά και την αγανάκτηση του
Βασιλόπουλου, του Συνετού, που αποφασίζει να πάρει τη μικρότερη αδελφή του και
να ξενιτευτεί. Το αποτρέπει όμως η κυρα-Φροσύνη, την οποία συναντά τυχαία, και
η οποία τον πείθει να μείνει, να γνωρίσει από κοντά τον λαό του και να
αγωνισθεί για την αναδιοργάνωση του κράτους. Αυτό και γίνεται, η προσπάθεια
όμως για αναδιοργάνωση φέρνει τον Συνετό σε σύγκρουση με τους αξιωματούχους και
όσους άλλους εκμεταλλεύονταν το «μπάχαλο» που είχε προκαλέσει η διοίκηση του
πατέρα του για το προσωπικό τους συμφέρον. Ο Δικαστής, που ανήκει σε αυτή την
κατηγορία, φεύγει από τη χώρα και πείθει τον Εξάδελφο Βασιλιά να εκστρατεύσει
εναντίον της χώρας του Αστόχαστου με τη βεβαιότητα ότι θα την κατακτήσει μέσα
σε ελάχιστο χρόνο. Ο Συνετός ωστόσο κατορθώνει να εμπνεύσει πίστη και
εμπιστοσύνη στον λαό του, ο οποίος εξεγείρεται σαν ένας άνθρωπος και,
πολεμώντας με θάρρος και ενθουσιασμό, κατατροπώνει τον εισβολέα. Αμέσως μετά
αρχίζει η αναδιοργάνωση του κράτους με την επιμέλεια της κυρα-Φρόνησης.
Αναγνωρίζοντας ο Αστόχαστος τα όσα πέτυχε ο γιος του,
υποχρεώνεται να τον ανακηρύξει βασιλιά της Χώρας των Μοιρολάτρων.